αποχωρώ από το όρθιο κουφάρι
ένα θολό κάδρο
κάποια λίγα ζεστά χρώματα
ίσως να φυσάει και λίγο
μπορεί όσο χρειάζεται
νιώθω κρύο, δεν κρυώνω τώρα
τα χείλη φτιάχνουν το τελευταίο χαμόγελο
το πιο αληθινό
τα δευτερόλεπτα που περνούν
τόσο διαφορετικά
κάθε στιγμή λιγότερος φόβος
ανάσες καινούριες
πέρα απτον νου μου εικόνες
χλόη και γη
και θέλω να δω αυτό που αγαπάω
και θέλω να δω αυτό που αρνούμε
και θέλω να δω αυτό που χάνω
που έσβησα και που πόνεσα
ένα θολό κάδρο
κάποια λίγα ζεστά χρώματα
ίσως να φυσάει και λίγο
μπορεί όσο χρειάζεται
νιώθω κρύο, δεν κρυώνω τώρα
τα χείλη φτιάχνουν το τελευταίο χαμόγελο
το πιο αληθινό
τα δευτερόλεπτα που περνούν
τόσο διαφορετικά
κάθε στιγμή λιγότερος φόβος
ανάσες καινούριες
πέρα απτον νου μου εικόνες
χλόη και γη
και θέλω να δω αυτό που αγαπάω
και θέλω να δω αυτό που αρνούμε
και θέλω να δω αυτό που χάνω
που έσβησα και που πόνεσα