άμυνα

Κρυμένη ανάσταση και ελπίδες σκοτωμένες
αισχρή άμυνα χαμένη επανάσταση που δεν έγινε
χρόνου παράταση που κράτησε πιο πολύ
στην άμυνα και επίθεση παντού, σειρήνα απελπισίας
εκρήξεις στο χύμα και μοναχική πορεία σε φαράγγια
ματαιοδοξία γελοία μίξη και κατάγματα αυτοκαταστροφής
το χέρι κομμένο και γίνεται φανερό
απουσία και μου μένει να λέω βρισιές
σπασμένη ψυχή και μου μένει να βάλω φωτιά
τα σχέδια δεν ταιριάζουν στο ρετάλι
θολή ομίχλη κοιτάζω τα βρωμόνερα
μέχρι τη συνάντηση με τους προβληματικούς μου 

φλέβες, πεζά κείμενα και αλκοόλ

πνευματώδης οινοπνευματώδης ποίηση
έρημο μοναχικό χάλι
η πεζαμάρα με χαλάει
βαριέμε και ξερνάω
άγρια ανωμαλία και ύβρις στη φύση
ψάχνω ή και όχι κάτι να κουνιέται
μέσα στο ψυγείο με τα κρέατα
οι φλέβες ανήγουν μόνες
σπάω το κεφάλι με φόρα
να φύγει το αίμα πολύ
δεν γράφω πιο κάτω
 οριακή κατάσταση
και τόσο βαθιά στη σπηλιά
η λήθη και η μαλακία με ρουφάνε
σπάω τις φλέβες
αυτή είναι η αλήθεια μου
αυτή είναι η ύβρις μου
σπάω στο οινόπνευμα

άσπρο και μαύρο φάντασμα

νυχτερινή δροσιά και τρόμος
έντονο άρωμα χλόης και καπνός
ποίηση ιδρωμένη και αίμα στο οινόπνευμα
ανάπηρα βήματα χορεύει η ψυχή
ένα τραγούδι που όταν ξεκινά πεθαίνω να το χορέψω
εύθραυστο κορμί και βάδισμα με ζάλη
άσπρο μαύρο και καταραμένο γκρι φάντασμα
και το χώμα μύριζε και η γη αγγαλιά
θέλω μόνο να χορεύω να φτήνω και να μην σέβομαι
και μουσική σουγιαδιές να με τρυπάει
σιχαμάρα και αδιαφορία για πεζοπορία
και ο χορός η αγαπημένη αιμοραγία

μωβ ιδρώτας

Κόβει και από εδώ κόβει και από εκεί
μουσική βαλς και ιδρώτας
αυτοκτονική αδράνεια και μουτσούνα κλειδωμένη
παγωμένα στιγμιότυπα ζωγραφιά με δράση
ταχύτητες και παράνομες διαδρομές
φύγαμε και απλώνω σεντόνι γύρω μας
παρορμητικά μικρόβια ζαλάδα
και η πόρτα κλειδώνει
και με βρίσκει πότε μέσα πότε έξω
και είτε γυρίζω είτε περιφέρομαι
πάντα τα χρώματα μου άρεσαν
και οι διαδρομές για να γίνουμε στάχτη και κομμάτια

κραυγές ρογμής

ασυναρτησίες με οινόπνευμα και ψάχνω τη ρογμή
κομμάτια και ξεγύμνωμα
μόνο κομμάτια όλα κομμάτια και να κλαίμε μαζί
μια αηδία με ποίμνιο μεγαλειώδες
φτήνω που και που μέσα στην ιδιόκτητη αηδία μου
μέχρι η βίδα να φύγει από εκεί που πασχίζω
μέχρι η γλυκιά παράνοια να βρει νίκες
και εύχομαι να το κάνω όπως θέλω και πρέπει
και εύχομαι να μπορέσω
αβάσταχτη γελοιότητα ξεκαβάλα
λιγοστός ο χώρος όταν γίνω κομμάτια