Ξαπλώνω εδώ το τραγούδι με έφερε
ανίκητος από δόγματα, λαχτάρα για ελευθερία
γκρεμίζεται στην ύλη και τους πιστούς, στη ψυχή μου ένα ερείπιο από όταν είδα Φως
είσαι πολύ χαζός τελικά, πολύ
για να το διαβάσω, άστα όλα να πάνε, ή μην τα αφήνεις, ότι είναι
καιρός να αρχίσω και εγώ να ξηλώνω έ;
και πάντα με την ίδια ζαβολιά, ταπεινά δε
να μαζέψω τα σκηνικά του κλόουν
να γαμήσω τη στολή μου, πες και εσύ
καιρός για μοναξιά και όποιος ανακαλύψει μια καύλα
άντε ανέβα να πέσουμε γλυκά στον γκρεμό!
καιροί για βουτιά στη φωτιά
καιροί για Ανάσταση νεκρών
όλα ένας πύργος από τραπουλόχαρτα, για φαντάσου
