ασπρόμαυρη φτιάση

μπλέξαμε στο ταξίδι αδελφέ, φρίξαμε με νάρκη και χοντρό περόνι, για δες

φριχτή νάρκη κανόνας μας, μούδιασμα ασυγχώρητο, ναρκωμανείς χαμηλούς μας Μωρώνει

κάθε εφόρμηση στο ξάγναντο μάχη με δαίμονες, κάθε μίλι λογάεται διπλό

ένα αμπέλι μετά, πορεία παράταιρη μας ρίξαν και πάμε

λίγο το πιάνεις και γαληνεύει το θεριό

όλοι διψούν στην έρημο, κοινή μας φτιάση  

φτιάση να ζει στασπρόμαυρα, χορός σε κάρβουνα

στο ξέρω στο δεν ξέρω, στο ιερό και βέβηλο

ρε δεν είμαι για τα γκρι, πάντα βαμμένος μαύρος σε άρεντη γη μα κι αμόλυντος

 ότι ξέμεινε στην τσανάκα να πιούμε μακάρι και φτάνει, να μην λουμώνω

 

καρουζέλ

στο αλόκοτο καρουζέλ με τα χρώματα, ρομαντικές μελωδίες και φώτα

γυρίζει κυκλώνας άναρχος χορός, άναρχη αναρχικότητα στο αλογάκι

παιχνίδι με τα νοήματα, ζαλάδα ένας κόσμος, κάυσιμο κόκκινο 

έσπασε το ποτήρι, λίγο το διάλειμα, μονάχος γυρίζω και τα λέω σε μένα

στο πεφταστέρι φυλάω την λάμψη στο κενό, χαζεύω το φως που εκπέμπει

να σβήνουν όλα και να μην μας νοιάζει, να ανοίγει η γή και να σε κοιτώ

είδα το χαμόγελό σου, γνώριμο από παλιά και ξήπνησε ιστορίες, νέο στον κόσμο μας

σε ευχαριστώ που με δέχεσε έκπτωτο και λίγο, αν όχι λίγο, λιγότερο σίγουρα

φως μου όμορφο το ξέρω το χρέος μου, όλα τόσο εύκολα είναι  

τί πιο εύκολο από το όμορφο, τί πιο γλυκό απτη φωτιά στα θέλω, να σου φυλάξω φως αστέρι φωτεινό

 

ένα κερί μοναχά

συντριβή χιλιάδες μάυροι λογισμοί ναρκωμένη επιβίωση

κακοποιημένη ειρήνη και ελέυθερη ομορφιά μαχαιρωμένη

 χαμόγελο στο κελί, χαμόγελο απαγορευμένο

ανάβαση και πυροβασία, υπομονή ανεξήγητη και ασήκωτη

 κολύμπι με αλυσίδες στα πόδια, κουπιά με τρύπια βάρκα

δένδρο άνυδρο, μόνος με μόνους

ρόλος φυλακή να μην παραμιλώ

 σχεδόν αδιέξοδο, σχεδόν βέβαια

ένα κερί βαστά το χάλι μου

ένα σπίρτο που φυλώ και σέβομαι

αυτό μου έμεινε μονάχα στον δρόμο

αυτή η παρέα μου ως το Τέλος

να βρω το θάρρος, να βρω το κουράγιο ή να με βρει αυτό

να το κάνω παρανάλωμα και να χαμογελάσουν άλλοι και στο τέλος και εγώ

 

ανακάτεμένα και ανήμερα

ανακάτεμα στην τράπουλα καίω άσσο και τραβώ φύλλο

 ξεβόλεμα αγκάθια ενδοφλέβια αδρεναλίνη

 ηθοποιός τρελός, ανεξήγητος, παράλογος στο δόγμα τους

 ανάβαση στην Βαβέλ η πτώση ο στόχος

 ρακένδυτος μα γνώριμος, άβατο για βασιλιάδες το ιερό 

 λαχτάρα για λόγια με φωτιά

 βγήκα λίγο να σας κάνω παρέα, ποιον κοροιδεύω ανάξια μιλώ

μία ποτίζω, μία αμελώ 

 ανάσα ήμερη δεν μέχρι το Τέλος

 πυροβασία το τίμημα, μέρες με αλήθεια, μήνες στα όρια

να μην φοβάμαι, να ξέρω, να ξέρω ότι ξέρω     

μικρή ηλιαχτίδα με ζεσταίνει τον χειμώνα, ξέρω είναι η Φωτιά μου γνέφει να την βρω 

 

επιστολή στο παρελθόν

 Μικρέ μου μεσε συγχωρείς άδικος είμαι

άλλος για τον μαμονά, άλλος για τις δόξες

η περιφρόνυση με λύγισε και σε αδίκησα εδώ

την αλήθεια σου φυλώ θησαυρό και ζεις ακόμη μάθε

κάτω απτις ρυτίδες μου στις σχολικές φωτογραφίες και σε θολές αναμνήσεις της μουρλόφατσάς μου

παραμερισμένος συνταξιδιώτης αναφορά μου

βίαια έσπασα τον καθρέπτη και πλήγωσα το παιδί

μαζέυω θάρρος να μιλάς εσύ, να σιωπώ εγώ, να γίνω περήφανος περίγελος

επιβίωση στην γουρουνόλασπη πόσο θα σεμε πλήγωνε

πάρε τη γλώσσα μου και μίλα λοιπόν, πες αυτα που έλεγες πάντα 

 

 

αλήθεια μου

αναπνοή, φθαρμένα γόνατα, δίψα για τα όμορφα

αλήθεια μου άνεμος, σεισμός και πέτρα το νερόχωμα  

δροσερή αυγή, ζακέτα μου, ήχοι και αρώματα

λιακάδα, χοροί, πενία, ειρήνη, αλήθεια μου

φτωχός στον Θεό μου παρακαλώ, σέρνω σκιές    

φλύαρη παραπληροφόριση, συμβίωση, συμφωνία να μην στενοχωρώ

η σκηνή έπεσε, ηθοποιοί μου γκρεμίστε το

απειλή το λεν, αν και τα όμορφα ψάχνεις αλήθεια μου 

δείξε μου τα κουρέλια να σε ερωτευτώ

τα ρούχα στο πλυντήριο, το κλάμα σου και τις χαρές     

ορφανή αλήθεια μου, όταν δεν κρύβεσαι μιλάς με φίλους κρυφούς

μόνη αλήθεια φτωχή, σμπαραλιάζεις στρατούς στην κόντρα σου

 σε γνώρισα, σε χάρηκα, αμέλησα, γυρίζω πάμφτωχος τώρα

 η τρύπια κρύα παράγκα εκεί, κουβέρτα που με σκεπάζει, κρασί και καπνός

Λειτουργικότητα

Εκεί

Ναρκωμένο χάος και οριακή λειτουργικότητα

απαίσια γκρι τείχη πομπή πορεία νεκροζώντανοι

θρησκεία το τίποτα μουγκή συμφωνία της θλίψης

τους ξεγέλασα όλους τελικά για δες

Εδώ

Πολλά ψέματα ρε μεγάλε μου έλειψες πολύ

όση μνήμη δεν χάθηκε το τελευταίο γαμημένο καθρεφτάκι που δεν έσπασες

δες ποιος είσαι και κάψε, κάνε θόρυβο όμορφο

δες τη γαμόφατσά το πορτραίτο του Ντόριαν και ξήσε τη λέπρα 

μόνος ορίζεις και νομίζεις δεν είσαι  

φωτιά που έφηβη σε άφησα δέξου με πίσω