υπομονή

Ψυχές με πυθάρια, με χούφτες, τον χρώτα τους σκίζουν και σκίζουμε

να βγει το νερό, ή το νερό το πολύ μα τις τρύπες δεν λογάς

ασφυξία, με λίγο οξυγόνο και τα κοροιδεύαμε

 κελί στο κελί στο κελί στο κελί

ένα βήμα πίσω και παύση για ανάσα, ζαλάδα συνήθεια αντίδραση  

το Ψέμα καταπίνει τα πάντα, τα σύνεφα πυκνά    

δεν με βρίσκει πάντα και να μην αγχώνομαι

υπομονή και πίστη, άλλη μία παρτίδα 

τί άλλο μένει απτό να παίζω

όλα τα πιόνια κάτω μα ο Βασιλιάς ζει και η ελπίδα μαζι