λίρες και αξίες

Τα βλέπεις όλα με αριθμούς και πράσινα χαρτάκια,
έτσι σε έμαθαν από γέννα και κανέναν αντίθετο σαυτό δεν βρήκες
η κοτσίδα με το μούσι να τα ζηλεύει φαίνεται
το στρατόπεδο που τα περηφρονεί σε διπλό ταμπλό παίζει
τον νου σου γελά και θυμώνει..
ένας γέρος σου λέει για τα ακατανόμαστα κ αξία δίνει
ένας νέος με φιλοδοξίες και παιδεία κώλου καρβέλια ονειρεύεται
το κουτί τα ίδια όπως πάντα όμως
ένας σκονισμένος σελιδοδείκτης ελπίδα δείνει και φωνάζει
δες με εδώ,κάτω από τα ηλεκτρικά
θα σε σώσω...

νέος

Έκσταση αλλά πού να βγει στη κοιλάδα των νεκρών
Ενθουσιασμός αλλά πώς να μην πνιχτέι από άμυνα στα σχόλια των κενών
Γίνεσαι και συ το ιδιο μεταλάσεσαι για να βρεις την ηρεμία σου,την ηρεμία του νεκρού
ένα κομμάτι,ναι κάθε μέρα και από ένα σου κομμάτι μέχρι να σβηστεί ότι γερά ζωντανό σε κράτά,γιατί?το σκοτάδι ειρωνεύεται και αποροφά το λευκό,το λευκό θα αντισταθεί όμως..
θα νικήσει άραγε...
όχι
ναι!

εκφυλισμός ελευθερίας

Ειρήνη ή όχι?Σιωπή ή ησυχία?Είναι καλά ή άσχημα?Ξέρω να το πω άραγε?Σκέψη και αρχή και παίρνω την ελευθερία ενώ παραπλανιέμαι από το πουθενά και χαμένο κορμί βυθίζομαι στο άναρχο τίποτα,γκρι...Ναι είναι γκρι,χειρότερο απτο μαύρο της θλίψης και της κατάθλιψης το τούνελ,που άκρη στάδια και σκοπό έχει...Γύρω γύρω όχι τείχη,ούτε άνθη,παρά κενοί δρόμοι που άνετα μπορείς δίχως εμπόδιο να πορευτείς,όμως που είναι ο στόχος...?

αυτό γράφω...

- Κοινωνικές απόψεις που καταπίνεις αμάσητα στον συμβιβασμό σου,παροπίδες κληρονομιά των γονιών σου των δασκάλων και των δημοσίων ,που τρελός και αντιστασιακός αυτός που θολά δεν βλέπει είναι...

- Εννέα μήνες σε κοιλιά ,παρέα κολητή μια γυναίκα ,εννέα μήνες κουβέντα με αίμα και γνωστούς,κλωτσάει ...γειά σου τι κάνεις?Και μόλις βγεις λάμψη και μες τα λεύκά ακούς φωνές και γέλια,μια αγκαλιά για σένα.Ακόμα και στη χειρότερη,κάποιος θα σαγγαλιάσει έστω ξένος ,απτις πρώτες σου δηλές ανάσες...

- Σχετικότητα σε όλα,ρυθμοί γρήγοροι κάνουν τον παλιό τρελό,ποιός θα αντέξει,ίσως αρκετοί,αλλά ποιός θα είναι ο τρελός στην τελευταία σελίδα,ποιος θα το κρίνει και ποιός θα το προβλέψει...μυστήριο...

-Συναισθήματα αναλώσιμα που έρχονται σαν της πείνας τα συμπτώματα,συναισθήματα χωρίς βάση?για την κατανάλωση?Και πως ξεχνιέται το κακό που κάνει κάποιος,από μακριά ο παρθενώνας φαίνεται ίσιος,ξεχνάς τις στραβές κολώνες που έβλεπες όταν κοντά σου ήταν...όμως ίσως και ένα θέατρο καθημερινό να είναι,μια συνομωσία μεταξύ όλων,να κοροιδέψουν τον κανένα...

-Με την πλάκα ανήγει η ψυχεί και ξεχύνεται η αλήθεια,αγνή από μέσα

-Είμαι στην αρένα και βλέπω τον όχλο...περιμένει σφυρίζοντας και αποδοκιμάζοντας να λιντζάρει,τον άνθρωπο,ξεχνώντας έργα αγνά,και πατώντας στο λάθος και την αδυναμία της στιγμής,που ο άνθρωπος μετάνιωσε.ικανοποίηση...