δεκαεπτά και πάμε

Βάδισμα και στάση
φύλλα από τα δένδρα του πάρκου απλωμένα και χώμα
είμαι εκεί η πορφύρα με πήγε
και σπάει το ηλίθιο βλέμμα μου
και πόσο πολύ θέλω να συντριβεί
και πόσο θέλω να σπάσει
γελούσαμε και εγώ παρτάλι
πάντα νύχτα
απέναντι η κούνια σε μονή αλυσίδα να κοροιδεύει
και όταν τσιμπήθηκα και άνοιξαν τα ρουθούνια μου
μοιραστήκαμε το οξυγόνο
το αίμα έτρεχε πρώτη φορά έτσι
και λίγο πιο μετά θα τρέξει κιάλλο
και αρχίσαμε
και χωριστήκαμε
και κάτι κάνουμε τώρα
πιο βουβοί
πιο αποδεκτοί
κάτι θα μου σπάσει τις φλέβες πάλι
ή θα το κανω εγώ

κουτσό τανγκό

Έλεγες ότι δεν μπορείς να με δεις
δώσμου το χέρι σου να σε κρατήσω
θα πέσεις αν πατάς μόνο στο ένα πόδι εξάλλου
και γω στο ένα πατάω, δεν χρειάζεται να το μάθεις
τώρα μπορεί και να το έμαθες
σου άρεσε το κόκκινό μου και είδες και τα γκρι
μου άρεσε ο χορός με τις λέξεις και τις σκέψεις
και τα δυο δόντια απτα χείλη όταν γελάς με κάτι
με είδες ως εκεί που δεν έχει φτάσει κανείς
όμορφο κουτσό τανγκό