αίματα

Κομματιασμένη ψυχή σε αφήνω να ματώσεις
χάνω αίμα και ζαλίζομαι, δείλιασα καιρό
η φλόγα πυρωμένα μοναχικά κάρβουνα
καιρός καλός για πυρκαγιές
και το αίμα πόσο αγαπημένη γεύση και μυρωδιά
η όμορφη ανοησία και αυτοκαταστροφή
η ύβρις και το άλμα στο συρματόπλεγμα
και να χάνω αίμα
και αναπνοές στα όρια
δολοφονημένη αιμοραγία που με ψάχνει ξανά